Seni Seveni Sev

Her zaman böyledir diye düşünür ve savunurum. İnsan kendisini seveni sevmelidir.

Karşılıksız sevgi hiçbir zaman tatminkar değildir bana göre. Sevgi sevilerek ve severek yaşanmalıdır. Birisi beni seviyor diye o sevgi ne kadar doğru yaşanır bunu bilemiyorum. İnsan oğlu sevgi ile oluşur ve doğar. Sonra hep sevgi ile büyür gelişir ve ölür. Bu sistemde hep sevgi vardır ama bazen gerçek sevgi bazense sahte sevgiler.

Yaşamımız boyunca hep sevmeyi ve sevilmeyi isteriz. Bazen hak ettiğimiz sevgiyi alırız ki bu yüzdelik dilimde çok azdır. Hak etmediğimiz sevgi ise daha geniş yer tutar.

Sevgi yaşanmalıdır, yaşatılmalıdır. Sözle sevgi olmaz. Seviyorum seni kelimesi ne kadar basit yazılıp söylensede içsel olduğuna inanılmalıdır. Sevgi bütünlüktür. Sevgi mantıkende yaşanabilir. Ama bu gerçek sevgi değildir. Sevmessin ama seviyorum diyebilirsin. Kalbin ısınmasada dilin bunu söylemeye yeterlidir. Peki ya o kalpteki sevgi? Gerçek sendeki sevgi?

O hep hapismi kalmalı içde? Dilin söylediği sevgiyi asla aşmamalı mı? Hakısızlık değilmidir o içteki kalbe?

Sevgi dille, mantıkla değil, KALPTEN söylenen ve yaşanan sevgidir. Sevgi tek kelime değildir. Sevgi AŞK ile bir bütündür.

Seni seveni sevmelisin, sende sevmeyi ve sevilmeyi hak ettiğini bilmelisin. Yüreğini hep dinleyip ona haksızlık etmemelisin.

İnsan oğluyuz. Sevgisiz asla duramayız. Buna ne sen ne başkası asla engel olamaz.

Dilinin değil kalbinin söylediği sevgiyi, seni seveni severek yaşa...